Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Abstract Achtergrond. Tijdsdruk in de zorg heeft een negatieve impact op de gemoedstoestand en de performantie van verpleegkundigen wat leidt tot stress en oververmoeidheid. Laatstejaarsstudenten komen op stage eveneens in aanraking met tijdsdruk. Daarnaast heeft het leerproces op stage een invloed op de klinische praktijkvoering in het latere werkveld. Praktijklectoren ondersteunen laatstejaarsstudenten in het ontwikkelen van competenties gericht op het adequaat organiseren van zorg en het ontwikkelen van copingstrategieën om met stress om te gaan. Hoe laatstejaarsstudenten worden voorbereid specifiek op het omgaan met tijdsdruk is echter onduidelijk. Doelstelling. Het doel van de studie is het exploreren van de rol van praktijklectoren in het begeleiden van laatstejaarsstudenten in het omgaan met tijdsdruk in de zorg. Design. Er werd gebruik gemaakt van een kwalitatief design met een Grounded Theory benadering volgens Corbin en Strauss (1990). Methodologie. Een doelgerichte steekproefmethode leidde tot de inclusie van 14 praktijklectoren uit twee onderwijsinstellingen in Vlaanderen. Data werden verzameld aan de hand van individuele, semigestructureerde interviews en werden geanalyseerd met behulp van QUAGOL (Qualitative Analysis Guide of Leuven) en NVIVO12. Resultaten. Praktijklectoren nemen een coachende rol op in het ontwikkelen van vaardigheden van laatstejaarsstudenten ten aanzien van zorgorganisatie en reflectie, nodig om effectiever met tijdsdruk om te kunnen gaan. Door het welbevinden van de laatstejaarsstudenten voorop te stellen en hun eigen verwachtingen af te stemmen op de laatstejaarsstudent en de afdeling, trachten praktijklectoren het leerklimaat positief te beïnvloeden opdat leerkansen optimaal kunnen worden benut. Toch geven praktijklectoren aan slechts een beperkte rol op te nemen door de aanwezigheid van een aantal weinig beïnvloedbare factoren: persoonseigenschappen van de laatstejaarsstudent, rol van de afdeling en de beperkte aanwezigheid van de praktijklector op de stageplaats. Conclusie. Praktijklectoren geven aan dat hun rol in het begeleiden van laatstejaarsstudenten met het omgaan met tijdsdruk beperkt is. De samenwerking met de verpleegkundigen van de afdeling en de visie vanuit de onderwijsinstelling spelen een rol in de perceptie van tijdsdruk en de competenties nodig om er mee om te gaan. De focus van de begeleiding ligt op zorgorganisatie en het verwerven van inzicht in het eigen functioneren. Relevantie voor de praktijk. Een aanbeveling voor de praktijk is het verduidelijken van de visie van de onderwijsinstelling en de competenties nodig om laatstejaarsstudenten beter voor te bereiden op het omgaan met tijdsdruk. De beperkte tijd van praktijklectoren in het begeleiden van studenten, kan ertoe leiden dat het leren omgaan met tijdsdruk eerder weggelegd lijkt te zijn voor de verpleegkundigen op de afdeling. Verduidelijken van wederzijdse verwachtingen tussen onderwijsinstelling, praktijklector en de afdeling kan bijdragen aan een betere voorbereiding op tijdsdruk in het latere werkveld.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond: Het gebruik van complementaire en alternatieve therapieën (Complementary and Alternative Medicine, CAM) door oncologische patiënten is hoog. Vele patiënten vermelden het gebruik van deze therapieën echter niet bij hun behandelende artsen, omdat zij ervaren dat deze zorgverleners een negatieve attitude hebben ten aanzien van CAM. Dit kan negatieve gevolgen hebben voor de veiligheid van de patiënt, wanneer de patiënt bijvoorbeeld therapieën gebruikt die invloed hebben op de voorgeschreven kankertherapie. Eerder onderzoek toont aan dat verpleegkundigen positieve attitudes hebben ten aanzien van het gebruik van CAM bij patiënten. Omwille van het grote aantal gebruikers van CAM binnen de oncologische patiëntenpopulatie is er nood aan inzicht in de attitudes van oncologische verpleegkundigen ten aanzien van het gebruik van CAM bij oncologische patiënten. Doelstelling/vraagstelling: Het onderzoeken van de attitudes van oncologische verpleegkundigen ten aanzien van het gebruik van CAM bij oncologische patiënten. Design: Systematische review van kwalitatieve evidentie Methodologie: Relevante artikels die voldeden aan de in- en exclusiecriteria werden verzameld aan de hand van de volgende databases: Web of Science, Embase, Medline en Cinahl. Resultaten: De evidentie rond dit onderwerp is beperkt. De schaarse studies beschrijven positieve attitudes bij oncologische verpleegkundigen ten aanzien van het gebruik van CAM bij oncologische patiënten. Deze verpleegkundigen erkennen de positieve effecten van CAM, hechten belang aan informatie over deze therapieën en ervaren CAM als een mogelijkheid om holistische zorg aan te bieden en de diepere essentie van hun zorg te beleven. Bepaalde factoren kunnen er volgens deze studies echter voor zorgen dat oncologische verpleegkundigen ambivalente attitudes hebben. Ondanks deze ambivalente attitudes zullen verpleegkundigen de patiënt echter steeds steunen in zijn keuze. Conclusie: De attitudes van oncologische verpleegkundigen in de ten aanzien van het gebruik van CAM bij oncologische patiënten zijn voornamelijk positief in de geïncludeerde artikels. Bepaalde factoren beïnvloeden deze attitudes en kunnen eveneens een ambivalente attitude bewerkstelligen bij de oncologische verpleegkundigen. Omwille van de beperkte hoeveelheid artikels over dit onderwerp, is het echter nodig om hier verder onderzoek naar te verrichten om een dieper inzicht in deze attitudes te kunnen verkrijgen. Relevantie voor de praktijk: Door de positieve en open attitudes van oncologische verpleegkundigen zijn zij een geschikte vertrouwenspersoon voor oncologische patiënten om het gebruik van CAM te bespreken. De toegang tot informatie over CAM moet echter vergemakkelijkt worden voor deze verpleegkundigen, zodat zij de patiënt de nodige informatie kunnen bieden om een veilige therapie te kiezen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond: Verhuizen naar een woon- en zorgcentrum is voor vele ouderen een uitdaging. Betekenis geven aan wat men ervaart, uitdagingen het hoofd bieden, zich aanpassen aan de gegeven situatie in een WZC, wordt bij ouderen allemaal gelinkt aan het fenomeen veerkracht. Veerkracht kan beschouwd worden als een voortdurende wisselwerking tussen de persoon met een zekere persoonlijkheid, levenservaring, hulpbronnen, waarden en normen; zijn of haar huidige context, inclusief fysiek en mentaal functioneren en sociaal engagement en ondersteuning, én de uitdagingen waarmee ze geconfronteerd worden. Doelstelling/vraagstelling: Een beter begrip van hoe ouderen in een WZC hun dagelijks leven ervaren en wat bijdraagt tot positieve of negatieve ervaringen in deze fase van het leven, kan zorgverleners helpen bij het vormgeven van de zorg, activiteiten en organisatie in de ‘nieuwe thuis’ van de bewoners. Design: Er wordt gebruik gemaakt van een kwalitatieve grounded theory-benadering. Methodologie: Er werden 14 semi-gestructureerde face-to-face diepte-interviews uitgevoerd bij ouderen (65+) die permanent verhuisden naar een WZC. Het onderzoek werd uitgevoerd op twee afdelingen in een grootschalig en privé-gefinancierd WZC tussen december 2018 en mei 2019. Participanten werden doelgericht geselecteerd. De dataverzameling en -analyse verliepen simultaan en iteratief. Om het data-analyse proces te ondersteunen, werd er gebruik gemaakt van de Qualitative Analysis Guide of Leuven (QUAGOL). Daarnaast werd de data gecodeerd door het softwareprogramma NVivo. Resultaten: Op basis van de verhalen over de beleving van het dagelijks leven in het WZC werden in dit onderzoek drie intergerelateerde thema’s geïdentificeerd, zijnde ‘Eigenwaarde’, ‘Zingeving’ en ‘Copingmechanismen’. Aan de hand van deze drie thema’s en bijhorende subthema’s, hebben we ontdekt dat er een onderscheid gemaakt kan worden tussen drie groepen ouderen (‘afscheid’, ‘voortzetting’ en ‘kans’). Discussie: Een sterk sociaal netwerk bevordert de veerkracht van ouderen . Het sociaal netwerk van bewoners in een WZC bestaat uit relaties met familie, dierbaren, medebewoners en zorgverleners. De manier waarop zorgverleners naar de bewoners kijken en de wijze waarop zij zorg verlenen, beïnvloedt de manier waarop de bewoners hun afhankelijkheid, autonomie en integriteit ervaren. Daarnaast zijn de relaties met familie en dierbare naasten voor bewoners van een WZC de voornaamste bron van zingeving. Deze relaties bieden ouderen doelen in het leven, genegenheid en een verruiming van de persoonlijke leefwereld. De nieuwe contacten in het WZC vormen veelal een (extra) aanvulling op de bestaande relaties. Conclusie: Professionele zorgverleners dienen bewoners hun beleving van het dagelijks leven te exploreren en te reflecteren over hun eigen handelen. Kortom, hun perspectief op de zorg te verruimen met het perspectief van de bewoner. Relevantie voor de praktijk: Binnen de verpleegkundige praktijk dient men te streven naar een vertrouwensrelatie met de bewoner, die verdere exploratie van het unieke levensverhaal, de persoonlijke uitdagingen en hulpbronnen alsook de individuele noden mogelijk maakt, met oog op het creëren van een betekenisvolle “nieuwe thuis”. Om effectief tegemoet te kunnen komen aan de noden van de individuele bewoners is het noodzakelijk dat de beleidsmakers van WZC een klimaat creëren waarin “wonen en leven” centraal staan en kwaliteitsvolle zorg effectief geleverd kan worden.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond: Verhuizen naar een woon- en zorgcentrum is voor vele ouderen een uitdaging. Betekenis geven aan wat men ervaart, uitdagingen het hoofd bieden, zich aanpassen aan de gegeven situatie in een WZC, wordt bij ouderen allemaal gelinkt aan het fenomeen veerkracht. Veerkracht kan beschouwd worden als een voortdurende wisselwerking tussen de persoon met een zekere persoonlijkheid, levenservaring, hulpbronnen, waarden en normen; zijn of haar huidige context, inclusief fysiek en mentaal functioneren en sociaal engagement en ondersteuning, én de uitdagingen waarmee ze geconfronteerd worden. Doelstelling/vraagstelling: Een beter begrip van hoe ouderen in een WZC hun dagelijks leven ervaren en wat bijdraagt tot positieve of negatieve ervaringen in deze fase van het leven, kan zorgverleners helpen bij het vormgeven van de zorg, activiteiten en organisatie in de ‘nieuwe thuis’ van de bewoners. Design: Er wordt gebruik gemaakt van een kwalitatieve grounded theory-benadering. Methodologie: Er werden 14 semi-gestructureerde face-to-face diepte-interviews uitgevoerd bij ouderen (65+) die permanent verhuisden naar een WZC. Het onderzoek werd uitgevoerd op twee afdelingen in een grootschalig en privé-gefinancierd WZC tussen december 2018 en mei 2019. Participanten werden doelgericht geselecteerd. De dataverzameling en -analyse verliepen simultaan en iteratief. Om het data-analyse proces te ondersteunen, werd er gebruik gemaakt van de Qualitative Analysis Guide of Leuven (QUAGOL). Daarnaast werd de data gecodeerd door het softwareprogramma NVivo. Resultaten: Op basis van de verhalen over de beleving van het dagelijks leven in het WZC werden in dit onderzoek drie intergerelateerde thema’s geïdentificeerd, zijnde ‘Eigenwaarde’, ‘Zingeving’ en ‘Copingmechanismen’. Aan de hand van deze drie thema’s en bijhorende subthema’s, hebben we ontdekt dat er een onderscheid gemaakt kan worden tussen drie groepen ouderen (‘afscheid’, ‘voortzetting’ en ‘kans’). Discussie: Een sterk sociaal netwerk bevordert de veerkracht van ouderen . Het sociaal netwerk van bewoners in een WZC bestaat uit relaties met familie, dierbaren, medebewoners en zorgverleners. De manier waarop zorgverleners naar de bewoners kijken en de wijze waarop zij zorg verlenen, beïnvloedt de manier waarop de bewoners hun afhankelijkheid, autonomie en integriteit ervaren. Daarnaast zijn de relaties met familie en dierbare naasten voor bewoners van een WZC de voornaamste bron van zingeving. Deze relaties bieden ouderen doelen in het leven, genegenheid en een verruiming van de persoonlijke leefwereld. De nieuwe contacten in het WZC vormen veelal een (extra) aanvulling op de bestaande relaties. Conclusie: Professionele zorgverleners dienen bewoners hun beleving van het dagelijks leven te exploreren en te reflecteren over hun eigen handelen. Kortom, hun perspectief op de zorg te verruimen met het perspectief van de bewoner. Relevantie voor de praktijk: Binnen de verpleegkundige praktijk dient men te streven naar een vertrouwensrelatie met de bewoner, die verdere exploratie van het unieke levensverhaal, de persoonlijke uitdagingen en hulpbronnen alsook de individuele noden mogelijk maakt, met oog op het creëren van een betekenisvolle “nieuwe thuis”. Om effectief tegemoet te kunnen komen aan de noden van de individuele bewoners is het noodzakelijk dat de beleidsmakers van WZC een klimaat creëren waarin “wonen en leven” centraal staan en kwaliteitsvolle zorg effectief geleverd kan worden.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Voor samenvatting zie pdf masterproef